POLONIA MAIOR ORIENTALIS
Studia z dziejów Wielkopolski Wschodniej
ISSN 2392-0106 (print)
ISSN 2720-4006 (online)
Czasopismo na liście MEiN - 20 pkt
ABSOLWENCI SEMINARIUM NAUCZYCIELSKIEGO W SŁUPCY
W 1926 r. zostało przeniesiona z Liskowa do Słupcy Seminarium Nauczycielskie. Niestety akta tej placówki edukacyjnej uległy zniszczeniu. Niniejsza strona ma za zadanie zebrać i przypomnieć absolwentów tej szkoły. Prosimy o cierpliwość w jej tworzeniu, ale także podsyłanie nam informacji o absolwentach - poloniamaiororientalis@gmail.com
Gdy uda nam się zebrać wszystkich, pomyślimy o wersji papierowej.
ROMAN WOJCIECH BRZEZIŃSKI
Urodzony 16 kwietnia 1912 r. w Liściu Wielkim, syn Stefana i Sabiny z Szymanderskich. Absolwent słupeckiego Seminarium Nauczycielskiego z roku 1933. Rok później ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy 17 Dywizji Piechoty w Gnieźnie. Od 1 września 1935 r. obywał bezpłatną praktykę jako nauczyciel w szkole w Tuliszkowie. W latach 1936-1939 pracował jako nauczyciel w szkole powszechnej w Pietrzykowie. W 1937 r. awansowany do stopnia podporucznika rezerwy, zmobilizowany w 1939 r., brał udział w kampanii polskiej we wrześniu 1939 r. Powrócił do pracy w szkole w Pietrzykowie, jednakże w obawie przed aresztowaniami ukrywał się. W r. 1941 wstąpił do Związku Walki Zbrojnej w okręgu łódzkim. W 1942 r. zaprzysiężony do Narodowej Organizacji Wojskowej. Na przełomie 1942/43 r. wszedł w skład Narodowych Sił Zbrojnych, był oficerem podokręgu Kalisz. Pod koniec września 1944 r. aresztowany i wywieziony do Polic. Uciekł z obozu i wrócił na teren powiatu konińskiego. Po wkroczeniu sowietów rozpoczął pracę w gimnazjum w Koninie. Aresztowany w czerwcu 1946 r. przez UB. Maltretowany w więzieniu śledczym. Został jednakże uniewinniony . Wrócił do pracy nauczycielskiej. Nie zaliczono mu jednakże do stażu okresu wojny i więzienia, pracował więc jako nauczyciel kontraktowy. W grudniu 1946 r. przeniósł się do Poznania i trzy lata później skończył Wyższą Szkołę Muzyczną. Do 1970 r. pracował w Szkole Podstawowej nr 49 w Poznaniu. Zmarł 12 kwietnia 1970 r. Pochowany na cmentarzu w Żabikowie. Był ożeniony z Józefą Król. Mieli dwoje dzieci.
CZESŁAW DOBRECKI
Urodzony 1 lipca 1911 r. w Zagórowie. Ukończył Seminarium Nauczycielskie w Słupcy w 1933 r. Studiował później na Akademii Wychowania Fizycznego. Do 1939 r. pracował jako nauczyciel w szkołach powszechnych w Morzysławiu, Skokumiu, Kucharach Borowych i Międzylesiu. W !939 r. zmobilizowany, brał udział w kampanii polskiej we wrześniu 1939 r. Przedostał się do Węgier, gdzie został internowany. Uciekł i przez Jugosławię przedostał się do Grecji, a następnie do Iraku. Wstąpił do Brygady Karpackiej. Walczył w obronie Tobruku. Brygada Karpacka została przeformowana i włączona do II Korpusu. Dobrecki uczestniczył w bitwie pod Monte Cassino. Szlak bojowy zakończył w Wielkiej Brytanii. Do Polski wrócił w 1947 r. W latach 1947-69 uczył w Liceum Pedagogicznym w Koninie, później w II Liceum Ogólnokształcącym, a w latach 1971-77 w Zespole Szkół Górniczych. Był również aktywnym działaczem ZNP. Zmarł 7 lutego 1992 r. w Koninie, tam też został pochowany. Żonaty był z Jadwigą z Zielińskich. Mieli dwóch synów.
MIECZYSŁAW KELLER
Urodził się 26 stycznia 1906 r. w Kaliszu. Po ukończeniu pięciu klas gimnazjum w Pyzdrach został przyjęty do Seminarium Nauczycielskiego w Słupcy, które ukończył w 1929 r. W 1933 r. uzyskał dyplom nauczyciela stałego i rozpoczął pracę w Szkole Powszechnej w Łuszczewie (obecnie gmina Skulsk). Potem uczył w szkołach w okolicach Słupcy, w: Gółkowie, Korwinie, Kochowie, Marcewku i Młodojewie. W tej ostatniej szkole pełnił również obowiązki kierownika szkoły. Był uzdolniony muzycznie - grał na skrzypcach. W czasie wojny, od 1940 r. pracował jako pomoc biurowa. W 1944 r. został wywieziony na roboty przymusowe. Po wyzwoleniu wrócił do Młodojewa, był członkiem komitetu budowy szkoły. W latach siedemdziesiątych XX wieku przeszedł na emeryturę. Był żonaty - żona Regina. Zmarł 2 stycznia 1994 r. Pochowany został na cmentarzu w Słupcy.
ZYGMUNT KOWALSKI
Urodzony 21 stycznia 1914 r. w Kaliszu z rodziców Romana i Jadwigi Kowalskich. Uczył się w szkołach powszechnych w Gogolinie i Słupcy. W 1933 r. ukończył Seminarium Nauczycielskie w Słupcy. Niestety nie mógł znaleźć pracy w zawodzie, zaciągnął się do wojska. Ukończył podchorążówkę, a następnie został nauczycielem w Piotrkowie Trybunalskim, a potem w Pawłowie Górnym (pow. piotrkowski). We wrześniu 1939 r. walczył w szeregach 25 Piotrkowskiego Pułku Piechoty. W czasie walk na Wołyniu dostał się do niewoli, jednakże udało mu się z niej wydostać. Dalsze lata okupacji spędził w Gogolinie z rodziną. Podjął tam pracę w biurze niemieckiego przedsiębiorstwa budowlanego. Prowadził też tajne nauczanie. Po zakończeniu wojny odpowiedzialny był za reaktywację Szkoły Powszechnej w Kleczewie. Przyczynił się również do uruchomienia Liceum Ogólnokształcącego w Kleczewie. Został pierwszym dyrektorem tej szkoły. Brał również aktywny udział w organizowaniu biblioteki miejskiej w Kleczewie. W kleczewskim liceum pracował do końca roku szkolnego 1954/55. Następnie przeniósł się do Wolborza, gdzie uczył w tamtejszym Liceum Pedagogicznym. Zmarł 13 września 1985 r. w Kazimierzu nad Wisłą. Pochowany został w Kleczewie. Był żonaty ze Stanisławą Harasimczukówną.
FRANCISZEK KRAWCZYKOWSKI
Urodził się 29 września 1906 w Przystajni (pow. kaliski). Jego rodzicami byli Franciszek i Leokadia z domu Dreszer. Po ukończeniu szkoły powszechnej wstąpił do Preparandy Nauczycielskiej w Opatówku. Seminarium Nauczycielskie w Słupcy ukończył w roku 1928 r. Wiosną 1929 r. powołany do odbycia służby wojskowej w Centralnej Szkole Podoficerów Piechoty w Grudziądzu. Potem pracował jako nauczyciel w Łodzi. Był aktywnym działaczem Związku Harcerstwa Polskiego. Po wybuchu wojny zmobilizowany, próbował przedostać się do Warszawy, bezskutecznie. Powrócił do Łodzi, do pracy w szkole, którą w listopadzie 1939 r. Niemcy zlikwidowali. W sierpniu 1940 r. w obawie przed aresztowaniami uciekł do Warszawy, gdzie włączył się w pracę konspiracyjną. Pracował wówczas w Gazowni Miejskiej. Tuż przed wybuchem powstania warszawskiego przeniósł się do okręgu częstochowskiego Narodowych Sił Zbrojnych. Posługiwał się wówczas nazwiskiem "Włodzimierz Kuźma". Po wkroczeniu do Częstochowy wojski sowieckich przeniósł się do Poznania. Działał w podziemiu antykomunistycznym. W jej ramach prowadził działalność wywiadowczą. Aresztowany przez UB 16 lipca 1945 r. W czasie przesłuchań był torturowany. Wojskowy Sąd Okręgu Poznańskiego skazał go na 10 lat więzienia. Wyrok ten zmniejszono później do 5 lat. Więzienie karne we Wronkach opuścił w marcu 1947 r. W maju 1949 r. został powtórnie aresztowany, a w 12 lipca 1951 r. skazany w Warszawie na karę śmierci. Wyrok wykonano 1 lipca 1952 r. w mokotowskim więzieniu. Był żonaty z Marią Goerner. Miał dwóch synów.
JAN PRZYBYŁOWSKI (OPAS)
Urodzony 18 listopada 1914 r. w Świnicach (wówczas powiat turecki), z rodziców Stanisława i Marii z Makowskich. Seminarium Nauczycielskie w Słupcy ukończył w 1933 r. Pracował w szkołach w Międzylesiu i Milinie.
TADEUSZ WIŚNIEWSKI
Urodzony 20 lipca 1913 r. w Chicago, z rodziców Franciszka i Ludwiki z. Majdeckiej. Seminarium Nauczycielskie w Słupcy ukończył w 1932 r.
